شکستگی مهره ای ثانویه به پوکی استخوان یکی از مشکلات جدی در جوامع سالخورده و کم تحرک امروزی است. به نحوی که تا ۵۰ سالگی یک چهارم و تا ۸۰ سالگی حدود نیمی از افراد دچار این مشکل می شوند.
در اکثریت این افراد درد کمر و یا پشت وجود دارد و این این درد تا هفته ۴_۶ ادامه دارد و به تدریج رو به کاهش می رود. از آنجایی که این درد با ایستادن بدتر می شود، عملا بیمار را زمین گیر می کند و از آنجایی که در یک سوم موارد این درد مزمن می شود بنابراین باید مداخلهای هوشمندانه جهت پیشگیری از عوارض مربوطه مثل لخته شدن خون در عروق اندام تحتانی و پیشگیری از قوز تدریجی انجام داد.
تزریق سیمان استخوانی یکی از این موارد درمانی است که بعضا جایگاه پیدا می کند. ذکر این نکته مهم است که در اکثریت موارد شکستگی فشرده شده مهره ای درمان غیرجراحی است و شامل کمربند طبی مخصوص برای ۸_۱۲ هفته و داروهای تقویتکننده استخوانی مثل کلسیم و ویتامین D و البته تحرک همزمان با مصرف داروهای ضد درد های ملایم می باشد.
در مواردی که ساختار استخوانی پاتولوژیک واقعی است (مثل تومورهای اولیه خوش یا بدخیم و یا انواع متاستاتیک آن یا مصرف کورتون با دوز بالا و طولانی) و یا مواردی که ۶ هفته از یک شکستگی معمولی می گذرد ولی درد فروکش نکرده، تزریق سیمان استخوانی مایع در درون تار و پود مهرهای جایگاه پیدا می کند.
این تقویت اسکلت مهره ای با سیمان به دو طریق کیفوپلاستی و ورتبروپلاستی انجام می شود که در هر دو روش بیمار به شکم خوابانده شده و بدون بیهوشی واقعی از طریق پایک مهره ای(پدیکول) یک سوزن کلفت با قطر 5 میلیمتر از یک یا دو طرف وارد جسم مهرهای می شود و تزریق سیمان در قسمت جلوی مهر انجام می شود.
در این روش تصویر برداری مکرر رادیولوژی یا فلوروسکوپی یک اصل لازم و مهم است که اشعه زیادی را به بیمار و گروه جراحی تحمیل میکند.
تفاوت ورتروپلاستی و کیفوزپلاستی در این است که در کیفوپلاستی بعد از ورود سوزن به جسم مهرهای یک بادکنک مخصوص با فشار ۳۰۰ پاسکال در محل باز می شود و بعضا در شرایط حاد قادر است در هم نشستگی مهره را اصلاح و ارتفاع مهره را اعاده کند.
بعدا این بادکنک خالی شده و همان موقع سیمان نیمه مایع در حفره ایجادی با فشار آندک تزریق می شود. ولی در ورتبروپلاستی تزریق سیمان در مهره، بدون ایجاد حفره جدید و اصلاح ارتفاع مهره ای و با فشار خیلی زیاد انجام می شود. اینکه کدام بر دیگری ارجح است به نوع و شدت شکستگی و درگیری کانال نخاعی و تحمل هزینه از طرف بیمار بستگی دارد.
آنچه مهم است در مواقع عفونت مهرهای و تنگی کانال نخاعی و علایم عصبی نباید از روش استفاده کرد. از عوارض این تقویت مهره ای با سیمان امبولی وریدی و ریوی با سیمان مایع و نشتبه کانال نخاعی و ایجاد علائم حاد عصبی و گاها فلجی است که در این مورد خاص، جراح باید فورا کانال نخاعی را لامینکتومی و فشار زدایی کند.
به هرحال تقویت مهره ای با سیمان، روشی است که ۳۵ سال قبل جهت درمان همانژیوم های مهرهای علامتدار بکار رفت و بعد از آن برای شکستگی های مهره ای هم کاربرد وسیع پیدا کرد. در این روش در بیش از ۹۰ درصد موارد درد بیمار بلافاصله می افتد و رودخانه تحرک؛ جز جدا نشدنی از زندگی آدمی؛ دوباره به جریان می افتد و بیمار را از درد شدید رهایی می بخشد.
