آشنایی با اسکولیوز دژنراتیو و علائم آن

اسکولیوز به عنوان بیماری که به دلیل پیری یا انحراف ستون فقرات در سنین پایین تر رخ می‌دهد، در حال رشد در بین مردم دنیا است. این بیماری انواع مختلفی دارد که یکی از آنها اسکولیوز دژنراتیو است. در این مقاله بیشتر شما را با اسکولیوز دژنراتیو و علائم آن آشنا می‌کنیم.

آشنایی با اسکولیوز دژنراتیو

اسکولیوز دژنراتیو سنین پیری به انحراف ستون فقرات در سنین بزرگسالی گفته می‌شود که مهره‌های کمری علاوه بر کاهش نسبی گودی کمر، تدریجا دچار کجی و کژ پشتی می‌شوند.

گاها زمینه یک گژ پشتی ناشناخته جوانی در اینها مطرح است که به تدریج تشدید می‌شود. این تحرکات تدریجی و تخریبی دیسک‌ها و مفاصل پشتی، گاها سبب لغزندگی مهرها نیز می‌شود.

در پاسخ به این تغییرات، بدن نیز در مقام مقاومت در آمده و واکنش نشان می‌دهد تا عملا پایداری درونی خود را ارتقاء بخشد و از پیشرفت مشکل پیش گیری کند. بنابراین دست به ضخیم سازی رباط‌های اطراف بخصوص رباط زرد پشتی می‌زند.

این کنش و واکنش‌های مهره ای تدریجا در ستون فقرات سبب پایداری مجدد نسبی شده ولی اتفاق نامیمون دیگری هم گاها رخ می‌دهد و آن تنگی کانال نخاعی است که عناصر عصبی را فشار می‌دهد و فرد به اسکولیوز دژنراتیو مبتلا شده است.

علامت اصلی بیماری اسکولیوز دژنراتیو

علامت اصلی بیماری اسکولیوز دژنراتیو در این نوع کژپشتی، بیشتر علائم سیاتیکی و لنگش متعدد حین راه رفتن می‌باشد تا ناراحتی از کجی ستون فقرات. این در حالیست که در اسکولیوز ناشناخته بیمار بیشتر از ظاهر غیر قرینه خود شاکی است و درد معمولا وجود ندارد.

از دیدگاه بیو مکانیک یک واحد حرکتی ستون فقرات که از دو مهره و یک دیسک بینابینی تشکیل شده است دارای تحرکات مجاز بر اساس نوع و راستای مفاصل دوگانه پشتی خود می‌باشد.

در مهره‌های کمری به علت عدم وجود دنده از این طرف و راستای ساژیتال فاست(چفت و بند)‌های پشتی از طرف دیگر، مهر‌ها قابلیت خم و راست شدن واضح دارند.

در صورتی که دیسک بین مهره ای که عامل اصلی ایجاد گودی کمری است، دچار کاهش فاصله شود، فاست‌های پشتی آن نیز تحت الشعاع قرار گرفته و همچون گسل از کناره‌ هم عبور می‌کنند و به نوعی دو مهره مجاور دچار نیمه دررفتگی، چرخش و کجی می‌شوند.

این کجی در یک واحد متحرک کمری به مرور زمان و به خاطر پوکی استخوانی وابسته به سن  از راه رسیده، تشدید می‌شود به‌ نحوی که گاها بیماران نیازمند وسائل حمایتی مثل عصا می‌شوند.

بیماران اسکولیوز دژنراتیو معمولا خانم‌های مسنی می‌باشند که در سابقه زندگی خود رفتار‌های غیر متعارف فیزیکی مثل بلند کردن اجسام  سنگین و… ‌را داشته اند این افراد معمولا از شهر‌های با سطح اقتصادی کمتر و رفتار سنتی مراجعه می‌کنند.

علامت مهم بیماری اسکولیوز دژنراتیو درد اندام‌های تحتانی و کمر است که گاها به علت تنگی شدید کانال نخاعی عملا زمین گیر و کم تحرک می‌شوند.

درمان بیماران اسکولیوز دژنراتیو در مرحله اول توانبخشی و بکار گیری عصا و آموزش رفتار‌های صحیح و کارهای روزمره است چیزی که اصطلاحا \”مدرسه ستون فقرات\” گفته می‌شود و اگر بیمار به ناتوانی پیشرونده رسید، عمل جراحی انتخاب نهایی است.

هدف از عمل جراحی آزاد سازی عناصر عصبی است و بسته به شرایط شدت کجی یا لغزندگی متفاوت است.

سخن پایانی:

اسکولیوز دژنراتیو که یکی از انواع بیماری اسکولیوز است که می‌تواند همانند اسکولیوز ناشناخته خطرناک باشد. اسکولیوز دژنراتیو می‌تواند در هر سنی رخ دهد از این رو توجه به راه رفتن و طرز نشستن می‌تواند از بروز این بیماری و یا نیاز به عمل جراحی بکاهد.